Hoşça vakit geçirilen yer: 10/01/2008

30 Ekim 2008 Perşembe

İnternetin vardığı son nokta…

İnsanoğlu için bir nimet, bilgi paylaşımı, araştırma geliştirme için gibi laflar söylenir internetle ilgili. Ama ne hikmetse facebook, MSN gibi gereksiz hizmetler yayılır.Kütüphane hizmetleri yerinde sayar…

Neyse işte size film senaryosu olacak bir konu. Amerika'da bir genç metroda bir kız görüyor. Hoşuna gidiyor. Ama orda bitiyor olay. Derken bu gencin kafasına dank ediyor. "Ulan bu rüyalarımın kızıydı, mutlaka bulmalıyım onu…" çığlıklarıyla kızı aramaya başlıyor. Eee nasıl bulacak peki kızı…

Hemen bir site açıyor, eliyle bir karalama yapıyor, kendisinin ve kızın özelliklerini yazıyor. Sağa sola haber ediyor.

Sonuç mu? Henüz belirli bir şey yok.

Kızın bu siteden haberdar olmasına ve tepkisine bağlı. Alın size romantik komedi senaryosu…

Siteye buradan ulaşabilirsiniz.

Yasak sevme hakkimi, yine sana kullandim...

Gozlerimde tedirgin bir yalnizlik
Yuregimde gunahkar aksam sevinci
Hasretini sakladim cekmecemde
Yasak sevme hakkimi, sana kullandim.
Artci sarsintilarda kirilgan kalbim
Kimi sevsem sonbahar, kimi sevsem kayip
Halimi arz_etmeye kifayetsiz cumleler
Muhurlenmis dudagin, dudagim
Ak kagitlar ustunde guvercinler cirpinir
Sonu gelmez bu yolun hangi seridindeyiz
Yok mu beni anlayan durmayin el kaldirin
Damla damla eridim yine haykiramadim.
Henuz tutuklanmis suclu gibiyim
Korkar oldum sevmekten ve sevilmekten
Mutlulugun dilini cok cozmeye calistim
Kalbimin ritmine ayak uyduramadim.
Surgun koksuz olur mu, damarimda kanimsin
Nabzim ileri giden saatte akrep gibi
Sigaramda dumansin cekiyorum kendime
Cehennemde tutussun pismanliklarim.
Avuc cizgisinde kaderimi okudum
Bir gereklilik kipisin artik bunu anladim
Kimi sonbahar, kimi huzun...
Yasak sevme hakkimi, yine sana kullandim...
-Alıntı-

Firavun nasıl öldü ?

Kucuk Abraham yedi yasinda Yahudi Imam Hatip Okul muadili ilk okula gitmeye baslamis.
Birinci haftanin sonunda yani cuma gunu saat on ikide okul hafta sonu tatiline girince eve donmus. Annesi sormus :
- Abraham anlat bakalim bu hafta okulda ne ogrendiniz?
- Dinle anne, bu hafta Musa Peygamberi ogrendik, demis kucuk Abraham.
- Peki anlatabilir misin?
- Musa Peygamber bir Mossad ajaniydi. Gordugu egitim sayesinde Misir firavununun sarayina kimseye caktirmadan girdi. Esir alinmis Yahudileri Kizil denizin kenarina kadar kacirmayi basardi. Denizi gecmek icin butun Yahudilere emir vererek yuzen kopruler kurdurdu ve Yahudiler Kizildenizin dogusuna gecmeye basladilar.

Tam gecerlerken General Firavun bunlari ordulari ve zirhli birlikleri ile takip etmeye basladi. Musa Peygamber cep telefonunu kullanip Mossad'a haber verdi. Mossad Israil hava kuvvetlerine bildirince hemen F-16 lar la Fantom ucaklari kopruye varan Misir ordusunu ve tanklari bombalamaya basladilar, Koprunun yarisina kadar gelmis Misir ordusu ve general Firavun denize duserek boguldular ve Yahudiler selametle karsi sahile gectiler. Annesi dehsetler icinde sorar.
- Abraham, haham hocan cidden, gercekten boyle mi anlatti?
- Anne tam olarak boyle anlatmadi, ama herifin tam olarak anlattigi sekilde sana anlatsam hepten inanmayacaksin.

29 Ekim 2008 Çarşamba

PAPATYANIN HİKAYESİ

Koskoca bir bahçede harikulada çiçekler içinde bir papatya.. Ve papatya aşık olmuş, yanmış tutuşmuş ak sakallı bahçıvana.. Bir ümit bekliyormuş. Yüzlerce çiçeğin arasından Onunla, sadece onunla saatlerce ilgilensin.. Buz gibi suyunu sadece ona döksün istiyormuş.. Sadece ona değsin makası, Sadece ona gülsün dudakları.. Kıskanıyormuş bahçıvanı, kırmızı güllerden, sarı lalelerden, mor menekşelerden. . zambaklardan. .. Papatya, sadece bahçıvan için açıyormuş, Bembeyaz yapraklarını.. .
Bir gün, aşkı öyle büyümüşki.. Papatya yapraklarını taşıyamaz olmuş.. Eğilivermiş boynu.. Toprağa bakıyormuş artık.. Bahçıvanın sadece sesini duyuyormuş.. Ayaklarını görüyormuş.. Bunada şükür diyormuş.. Yetiyormuş ona, bahçıvanın varlığını hissetmek.. Zaman akıp gidiyormuş.. Papatya bahçıvanın yüzünü görmeyeli çok olmuş.. Ne var sanki boynumu kaldırsa.... Bir kerecik daha görsem yüzünü diyormuş...

Ve işte bir gün...Bahçıvan papatyaya doğru yaklaşmış.. İncecik bedenini ellerinin arasına almış.. Elindeki sopayı, köklerinin yanına, toprağa sokmuş bir iple papatyanın gövdesini bağlayıvermiş sopaya.. Papatya o an daha çok sevmiş bahçıvanı.. Hala göremiyormuş onu, ama bedeni kurtulmuş.. Uzun bir müddet sonra, bahçıvan uğramaz olmuş bahçeye.. Gelen giden yokmuş.. Kahrından ölecekmiş papatya..

Ama işte bir sabah... Hortumdan akan suyun sesiyle uyanmış.. Derin bir oh çekmiş.. Çılgıncasına sevdiği bahçıvan geri gelmiş.. Birden, kendisine doğru gelen iki ayak görmüş.. Bu onun delicesine sevdiği bahçıvan değilmiş.. Başka birisiymiş.. Adamın elinde bir de makas varmış.. Papatyanın kafasını kaldırmış yukarıya doğru....

Ne güzel açmışsın sen öyle demiş.. Bu gencecik, yakışıklı bir delikanlıymış.. Gözleri gök mavisi, saçları güneş sarısıymış.. Ama gövden seni taşımıyor demiş. Elindeki makası papatyanın boynuna doğru uzatmış.. Ve bir hamlede bağını gövdesinden ayırmış.. Papatya yere düşerken hatırlamış sevdiğini.. O ak saçlı, ak sakallı, yaşlımı yaşlı bahçıvanı hatırlamış.. Birde o gencecik, yakışıklı delikanlıyı düşünmüş.. Ve o an anlamış, neden o yaşlı bahçıvanı sevdiğini.. O her şeye rağmen, papatyaya emek vermiş.. Ona hiç bir zaman güzel olduğunu söylememiş, ama onu aslında hep sevmiş....

Papatya anlamış artık...

Sevgi, emek istermiş....

Yere düştüğünde son bir kez düşünmüş sevdiğini... Teşekkür etmiş ona içinden.. Son yaprağıda kuruduğunda, biliyormuş artık....

Gerçek sevginin, söylemeden, yaşamadan ve asla kavuşmadan varolabileceğ ini...